Non-dualiteit is het filosofische, spirituele en wetenschappelijke inzicht dat alles fundamenteel en universeel verbonden is. Het besef dat alles een expressie is van een en dezelfde bron, is de essentie van alle grote spirituele tradities. Als we dit volledig realiseren, vallen alle beperkingen weg die ons ego heeft opgebouwd en kunnen we ten diepste leven vanuit vrijheid en openheid.
Als je je inschrijft op onze maandelijkse nieuwsbrief ontvang je het gratis e-boekje Mindfulness & Non-dualiteit, waarin dieper wordt ingegaan op de essentie van non-duale spiritualiteit.
Ook de teksten hieronder kunnen dienen als leidraad…
De werkelijkheid die door denken wordt gepresenteerd is slechts een afspiegeling, een gefragmenteerd deel dat in niets lijkt op het zijn dat wij zijn. Ergens weten we dit. Ergens in ons huist het besef dat de werkelijkheid die wij ons voorstellen en waarin en waarmee wij leven, niet werkelijk is.
Vraagsteller: Ik ben het eens met ieder woord dat je zegt en mijn hele zijn lijkt je woorden met grote gretigheid te absorberen. Waarom dan die weerstand? Waarom vecht ik tegen een ego dat ik niet nodig heb? Lees meer
Volledige aandacht is kijken zonder jezelf mee te nemen. Er is geen centrum meer van waaruit gekeken wordt. Er wordt niets ervaren, want er is geen centrum dat zou kunnen ervaren, interpreteren en beoordelen wat zich aandient, noch een omgeving, een verhaal waarin die ervaring zou kunnen plaatsvinden.
Non-dualiteit of advaita verwijst naar de vrijheid, bevrijding en verlichting die altijd volledig aanwezig is, juist midden in het Leven, maar kennelijk wordt genegeerd door de zoekende geest/mind in zijn wanhopige, levenslange zoektocht naar ‘iets meer’.
Ongeacht religieuze en culturele verschillen is het idee ‘ik ben het lichaam’ de alom heersende conditionering, die wereldwijd aanwezig lijkt te zijn en zich eeuw na eeuw voortzet. We zijn meer dan alleen maar ons lichaam, meer dan uitsluitend onze conditionering. We zijn het allesomvattende bewustzijn. Een mens moet daar op een gegeven moment wel over gaan nadenken.
De eerste stap is de inkeer naar het standpunt van de waarnemer waarop je blijft kijken naar alles wat zich toont. Die inkeer betekent achteruit gaan en zo afstand nemen. Daardoor komt er een groter waarnemingsveld open waarin ook meer van jezelf zichtbaar wordt. Allerlei indrukken, gevoelens en beelden van het eigen lichaam zijn nu zichtbaar als verschijnselen in het veld vóór je.
Bewustzijn is de constante in en achter iedere ervaring en tegelijkertijd is het ook datgene wat het gemakkelijkst aan onze aandacht ontsnapt. Aandacht is niet hetzelfde als bewustzijn.
De boodschap van advaita (non-dualiteit) is dat er slechts één ‘zijn’ is. Er is slechts één aanwezigheid, één bewustzijn – één zijn. Jij bent dat bewustzijn, dat ‘zijn’ waarin het universum en alle mogelijkheden zich aandienen. De schijnbare twee – jij en ik – zijn echt alleen maar het Ene. Er is niets, op Een na.
In je verlangen naar bevrijding gaat het erom dat je kunt zien dat dat wat je meemaakt in feite ‘leeg’ is, dit wil zeggen dat de specifieke dingen daarin geen echtheid hebben als een afzonderlijk iets – geen van de onderdelen van wat je meemaakt heeft op zich een afzonderlijke eigen aard.
In een bepaalde zin is verlichting: beseffen dat er geen individueel zelf is. Misschien horen we wel honderdduizend keer dat er geen afzonderlijk zelf is, maar wat gebeurt er wanneer we het in ons opnemen en serieus overwegen wat het zou kunnen betekenen? Dan zouden we merken dat het betekent dat alles wat ik als individueel zelf voor waar houd, dat niet is.