In de stilte voorbij je gedachten vind je innerlijke rust (Shri Mataji Nirmala Devi)
Omdat het denken zo belangrijk voor ons is geworden en we alles benoemd hebben, denken we te weten wat iets is en kijken we niet verder. Hoe meer kennis we vergaren hoe moeilijker het wordt om de Levende Essentie van alles te zien.
De oplossing kan alleen maar liggen in een radicale verandering van perspectief, in de directe herkenning dat je niet je gedachten en gevoelens bent, maar het bewustzijn waarin deze opkomen. Zodra gezien wordt dat gedachten slechts tijdelijke verschijningen zijn die opkomen en weer verdwijnen is de vereenzelviging ermee doorbroken en verdwijnt het drama in je leven.
Toen ik nog een kind was, wist ik in al mijn onschuld niets. Ik wist niet hoe of wat ik in de wereld moest zijn. Ik wist niet wat de dingen betekenden. Ik wist niet wat goed of slecht voor me was. Ik wist niet waar ik bang voor moest zijn of wat ik moest zien te bereiken. Ik kende de regels van de samenleving niet, ik wist niet hoe ik me moest gedragen of wat beleefdheid was. Ik wist niet wat er taboe was of waar ik wel over mocht spreken. Mijn gedachten hadden nog niet alle autoriteit overgenomen.
Als je naar een object kijkt, komt de kennis die je over dat object hebt op in je hoofd. Je koestert de illusie dat het denken verschilt van objecten, maar jij bent het die het object creëert.
Het was een mooi huisje op het platteland met een grasveld dat jaren achtereen was gewalst, gemaaid en gewied. De hele plek was goed onderhouden, vruchtbaar en aantrekkelijk. Achter het huis was een kleine groentetuin; het was een heerlijke plek die door een vriendelijk beekje dat nauwelijks geluid maakte, werd begrensd.